بررسی ساخت بتن خودتراکم با استفاده از درشت‌دانه‌های بازیافتی

ساخت بتن‌های بازیافتی به عنوان یک استراتژی اساسی جهت دستیابی به توسعه پایدار محسوب می‌گردد. اغلب بتن‌های بازیافتی شامل سنگدانه‌های بازیافتی در قسمت ریزدانه و درشت‌دانه‌ و بخش پودری بازیافتی شامل فیلر و پوزولان می‌باشند. به‌کارگیری مواد زائداتی در جهت جایگزینی با مصالح طبیعی اولیه اولاً منجر به کاهش اثرات زیست محیطی این مواد و ثانیاً موجب حفظ منابع طبیعی برای نسل-های آینده می‌گردد. هدف از انجام این پژوهش، به‌‌کارگیری سنگ‌دانه‌های بازیافتی به عنوان درشت‌دانه‌ با درصدهای جایگزینی مختلف نسبت به درشت‌دانه‌ طبیعی(0، 25%، 50%، 75% و 100%)، جهت ساخت بتن‌های خودتراکم می‌باشد. براساس نتایج به‌دست آمده از تست‌های رئولوژی بتن خودتراکم، به‌کارگیری سنگ‌دانه‌های بازیافتی موجب افت خواص رئولوژیک بتن‌های خودتراکم می‌‌گردد و دستیابی به خواص خودتراکمی را دشوار می‌سازد. البته با توجه به نتایج تحقیق، جایگزینی 25% درشت‌دانۀ‌ بازیافتی با درشت‌دانۀ‌ غیربازیافتی (طبیعی) منجر به ساخت بتن خودتراکم گردیده است.